فناوری سقز

انواع فناوری:

طبقه بندی بر اساس میزان پیچیدگی و سطح پیشرفته بودن:

۱- فناوری پیشرفته: فناوری پیشرفته به کلیه فناوری های پیچیده یا پیشرفته ای اطلاق می شود که دارای ویژگی های زیر باشند:
• شدت تحقیق و توسعه و به عبارت دیگر هزینه تحقیق و توسعه نسبت به فروش یا درآمد آن ها بسیار بالا است.
• معمولا ارزش افزوده حاصل از توسعه و تجاری سازی محصولات و خدمات آن ها بالا است.
• سهم نیروی انسانی دانشی در آن بسیار زیاد است.
• نوآوری مبتنی بر فناوری نقشی کلیدی در توسعه محصولات/ خدمات آن ها دارد.
• سرعت تغییرات چرخه عمر فناوری و نرخ جایگزینی فناوری در آن بالا باشد.

۲- فناوری متوسط: فناوری متوسط به فناوری هایی اطلاق می شود که بین فناوری های پیشرفته و فناوری های سطح پایین قرار می گیرند.

۳- فناوری سطح پایین: فناوری سنتی به فناوری هایی اطلاق می شود که در سطحی گسترده از جامعه استفاده می شوند و به طور کلی دارای ویژگی های زیر هستند:

• شدت تحقیق و توسعه و به عبارت دیگر هزینه تحقیق و توسعه نسبت به فروش یا درآمد آن ها بسیار کم است.
• معمولا ارزش افزوده حاصل از توسعه و تجاری سازی محصولات و خدمات آن ها کم است.
• سهم نیروی انسانی دانشی در آن بسیار کم است.
• سرعت تغییرات چرخه عمر فناوری و نرخ جایگزینی فناوری در آن ها کم است.

طبقه بندی بر اساس حوزه کاربرد:

۱- فناوری محصول: این فناوری ها دربرگیرنده فناوری هایی هستند که در ترکیب محصول/ خدمت بکار گرفته می شوند و معمولا منجر به ارائه محصول یا خدمت مشخص و جدیدی می شوند.
۲- فناوری فرایند: این فناوری ها دربرگیرنده فناوری هایی هستند که در فرایند و زنجیره ارزش سازمان برای ارائه محصولات و خدمات استفاده می شوند و بر نحوه و کیفیت ارائه محصولات و خدمات تاثیر گذارند.

طبقه بندی از منظر راهبردی:

۱- فناوری های کلیدی: آن دسته از فناوری ها که برای جایگاه رقابتی شرکت حیاتی هستند و معمولا به خود شرکت اختصاص دارند و شرکت را از سایر رقبا متمایز می کنند. این فناوری ها معمولا مزیت رقابت شرکت بوده و در ابتدای دوره رشد در چرخه عمر خود هستند.
۲- فناوری های پایه: آن دسته از فناوری ها که اختصاصی نیستند و برای همه اعضای یک صنعت در دسترس هستند. با این وجود برای طراحی، تولید و تحویل موثر محصولات و خدمات شرکت و سطح کیفیت آن حیاتی می باشند.
۳- فناوری های پیشگام: آن دسته از فناوری های نوظهور یا موجود که توانمندی هایی خاص دارند و اگر با فناوری های کلیدی یا توانمند ساز موجود ترکیب یا جانشین آن ها شوند فرصت های رقابتی خاصی ایجاد می کنند. این دسته از فناوری ها معمولا هنوز در انتهای دوره نوزادی چرخه عمر خود هستند و توسط رقبای اصلی استفاده نشده اند ولی پتانسیل این را دارند که در آینده ای نزدیک به فناوری کلیدی و مزیت رقابتی آینده، تبدیل شوند.
۴- فناوری های جنین (اولیه): این فناوری ها همان فناوری های نوظهوری هستند که در ابتدای دوره نوزادی خود بوده و معمولا در حال حاضر صرفا در دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی و به صورت تحقیقات پایه ای به آن ها پرداخت می شود.